این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
ابهام در تشخیص عنوان مجرمانه
باسمه تعالی
1. فردي با به همراه داشتن يك جلد پاسپورت مجعول وارد يك بنگاه معاملات خودرو مي شود؛ خود را به دروغ خريدار خودرو معرفي مي كند و وانمود مي نمايد مشغول وارسي خودروهاست. سپس يك خودرو را به صاحب نمايشگاه نشان مي دهد و مي گويد آن را پسنديده و ميخرد و تقاضا مي كند براي آزمايش ماشين سوار آن شود و در خيابان كمي رانندگي كرده و بازگردد. پاسپورت جعلي را هم به عنوان ضمانت به صاحب نمايشگاه مي سپرد و خودرو را اخذ نموده و به محض وارد شدن به خيابان فرار مي كند. چنين فردي مرتكب چه جرمی شده است؟
2. آقای پاکدل به عنوان خریدار خودرو به فروشگاه اتومبیل خودرو مراجعه می نماید. مشغول وارسی خودروها شده و سپس يك خودرو را به صاحب نمايشگاه نشان مي دهد و مي گويد آن را پسنديده و مي خرد و تقاضا مي كند براي آزمايش ماشين سوار آن شود و در خيابان كمي رانندگي كرده و بازگردد. صاحب بنگاه از وی تقاضای ضمانت می نماید. آقای پاکدل نیز از دسته چک خویش یک فقره چک به مبلغ 500/000/000 ریال معادل قیمت اتومبیل به صاحب بنگاه می دهد. سپس سوار ماشین شده و فرار می کند. آقای پاکدل مرتکب چه جرمی شده است؟
دوستان گرامی خواهشمند است در صورت پاسخ گویی مستند و مستدل بیان فرمایید.
دقیقاً عنوان نمایید مثلاً سرقت است زیرا ... و کلاهبرداری نیست زیرا ... و خیانت در امانت نیست زیرا ...
نظرات
در رابطه با سوال اول چون عنصر رضايت هست پس سرقت محقق نشده،لذا يا كلاهبرداري است يا خيانت در امانت، به نظر بنده كلاهبرداري است چرا كه براي تحقق جرم خيانت در امانت، مانورهاي متقلابانه بايد بعد از گرفتن مال باشد نه قبل از آن، در صورتي كه در فرض سوال مزبور مانورهاي متقلبانه قبل از گرفتن مال است(تفاوت ظريف كلاهبرداري و خيانت در امانت)؛لازم به ذكر است كه جرم استفاده از سند مجعول نيز محقق شده است.
در خصوص سوال دوم بايد توجه كرد كه هر چند كه ارتكاب عمل مزبور در فرض سوال كمي مبهم است و در واقع احراز قصد مرتكب نيز ضروري به نظر مي رسد، لكن از آن جايي كه مال از ابتدا به قصد استفاده موقت برداشته شد، پس می توان گفت كه عمل مرتكب مي تواند ربايش ساده محسوب گردد، كلاهبرداري نيست، چرا كه همانطور كه گفتيم سوال مبهم است و معلوم نيست كه آيا قصد شخص از دادن چك با علم به نبودن وجه بوده يا ...
خيانت در امانت نيز نيست، چرا كه عنصر سبردن با رضايت هميشگي موجود نيست، هر چند كه مي تواند خيانت در امانت نيز باشد، باز هم تاكيد مي كنم كه سوال مزبور مبهم است.
با تشكر
محسن ديبانژاد
ــــــــــــ
با سلام
سپاس از اظهار نظرتان
اگردرکیفرخواست دادسراعنوان اتهامی خیانت درامانت باشدولی دادگاه به این نتیجه برسدکه کلاهبرداری میباشدآیامیتوان دحکم به کلاهبرداری بدهدیابایدآنراب ه دادسرااعاده کندوباعنوان اتهام کلاهبرداری برای دادگاه ارسال نماید؟لطفاًمستن دقانونی آنرانیزبفرمایید.
لطفاًنظرخودرانیزدرموردسوالهایی که مطرح فرموده ایدبیان بفرمایید.
باتشکر
موفق باشید.
ـــــــــــــ
با سلام
بله
م 280 ق.آ.د.ک. جدید
هنوز به نتیجه قطعی نرسیده ام.
سوال 2: از آنجا که اقدامات محیلانه ای در کار نیست وهمچنین عنصر نتیجه که همان نفع مرتکب وضرر مالک میباشد نیز منتفی است کلاهبرداری نیست وچون فعل مرتکب اضرار آمیز نبوده( چک داده شده معادل ثمن ماشین است البته اگر چک خالی از وجه نباشد ) خیانت در امانت نیست بنابراین میتواند همان طور که آقای حمید ش گفت تحصیل مال از طریق نامشروع باشد در غیر این صورت جرمی قابل تصور نیست.والسلام
بنظر بنده عمل هر دو جرم کلاهبرداری
ماده 1 قانون تشدید، امیدوار کردن به امور غیر واقع، مصداق عمل خریدار است.
مالک یا امین که صاحب نمایشگاه است، به اختیار مال را در اختیار خریدار قرار داده و خریدار او را به خرید که غیر واقع است امیدوار کرده و در نهایت مال را برده.
در سوال دوم هم قصد بیع نبوده که عمل را بیع معاطات تصور کنیم و اینکه خریدار مال خود را برده، خریدار با دادن چک اعتماد فروشنده را باز به امور غیر واقع حلب کرده و مال را برده.
اختیار اسم مجعول در فرض سوال اول موضوع را از صرف دروغ گویی خارج می کند و به نظر حیله و تقلب مرتکب با مانورهای محیلانه و متقابلا فریب بنگاهی محرز است و حکم به کلاهبرداری در این فرض بعید نیست.
نظر حقیر در خصوص سوال دوم تحقق خیانت در امانت است چرا که عنصر سپردن محرز است و بنای ذهنی مالک نیز بر استراد عین مال بعد از آزمایش می باشد و با استدلال دوست عزیز مبنی بر عدم تحقق ضرر در فرض فوق همدل نیستم چرا که ضرر در حقوق جزا قابل قیاس با ضرر در عرف بازاری نمی باشد بنابرین صرف سلب حق تصمیم گیری مالک در انعقاد قرارداد بیع نوعی ایجاد خدشه در حق مالکیت فرد است و باید مبلغ داده شده بعنوان ضمانت را جبران "آثار ضرر ایجاد شده"دانست.
ــــــــــ
سلام
سپاس از دیدگاهتان
لیکن آیا صرف این که من خودم را خریدار معرفی کنم برای تحقق توسل به وسایل و مانورهای متقلبانه کافی است؟ دقت نمایید شخص پاسپورت را برای ضمانت قرار داده است.
اما به نظر بنده این عمل کلاهبرداری برداری محسوب میشود. چرا که تمامی اجزای عنصر مادی جرم کلاهبرداری موجود است. اعمال انجام شده مثل استفاده از سند مجعول، وارسی خودروها، وانمود کردن خود به دروغ به عنوان خریدار خودرو در مجموع متقلبانه به شمار می‌آیند.
سوال ۲، کلاهبرداری برداری نیست زیرا عملیات متقلبانه دیده نمی شود.
خیانت در امانت نیست زیرا یکی از شرایط تحقق این جرم ورود ضرر به مالک یا متصرف است که در اینجا دیده نمی شود.
به نظر می‌رسد در این مورد بتوان مرتکب راتحت عنوان کلی تحصیل مال از طریق نامشروع محکوم کرد زیرا خریدار می بایست به طریق مشروعی یعنی بستن قرارداد و احیانا در نظر گرفتن شروط ضمن عقد مورد نظر فروشنده مال را تحصیل می کرده که این عمل را انجام نداده...
ـــــــــــــــ
سلام
سپاس
به نظربنده سوال1 سرقت نیست چراکه عدم رضایت صاحب مال شرط سرقت است امادراینجارضایت وجوددارد،کلاهبر داری نیست چراکه انجام چنین اعمالی صدق عنوان مانورهای متقلبانه نمیکند،به نظرم بایدخیانت درامانت باشدچراکه قراربوده آنراجهت آزمایش استفاده کندسپس ماشین رابرگرداند.
درخصوص سوال2به نظربنده چون معادل خودروپول داده جرمی صورت نگرفته است.
سوالی داشتم آنهم اگردرسوال اول به جای خودروطلاباشدآیا سرقت میشودیاخیانت درامانت؟مثلاٌشخ صی به طلافروشی میرودوازطلافروش تقاضامیکندانگشت ری رابه اوبدهدتامشاهده کندامابه محض گرفتن آن انگشترفرارمیکند؟
موفق باشید
ـــــــــــــــ
سلام
پاسخ سؤال شما: سرقت آگاهی بیشتر ر.ک.: دکتر میرمحمد صادقی/اموال
فید آر اس اس برای نظرات به این ارسال